“เหี้ย กูเจ็บ อย่าเพิ่งเข้ามา”
“มึงไม่มีเจลหรอว่ะ”
“เหี้ยพอแล้ว”
“ไอ้สัด!!!”
หลังจากที่โวยวายไปแล้วได้แค่เพียงเสียงอืออางึมงำตอบกลับมาจากร่างที่ง่วนอยู่กับการทำกามกิจ ฝ่าเท้าขาวก็จัดการถีบเข้ากลางยอดอกดำตามคำที่เพื่อนรักเคยแนะนำไว้ มันไม่ได้ผลมันทำได้แค่ให้แก่นกายนั้นผละออกไปจากปลายช่องทางเขาเพียงคืบเดียว แล้วพริบตาต่อมาร่างสูงหนาก็เคลื่อนเข้ามาแนบชิดใหม่อีกครั้งอย่างไม่สะทกสะท้าน
คนโดนถีบขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจนัก สองมือยึดเอวคอดสีขาวไว้แน่นขึ้นกว่าเดิมแล้วก้มลงซุกไซ้ตรงช่วงใต้สะดือเหนือท่อนเนื้อที่เวลานี้มันฝ่อไปนานแล้ว
เซฮุนใช้ส้นเท้าทุบไปที่แผ่นหลังคนที่กำลังเล่นอยู่กับร่างตัวเองด้วยแรงทั้งหมดที่มีจนมันแดงเถือกและคาดว่าคงจะเขียวช้ำในอีกไม่กี่ชั่วโมงถัดมาแน่นอน ถึงอย่างนั้นคนโดนทำร้ายร่างกายก็ไม่สนใจ ริมฝีปากหยักกดจูบทิ้งรอยไว้ลามเรื่อยลงไปถึงในซอกขาอ่อนที่ไวต่อสัมผัส เรียวลิ้นเขี่ยเล่นพวงเนื้อตรงหน้าอย่างรู้งานสลับกับไล้เลียตรงโคน เรียกให้อารมณ์กลับขึ้นมาตั้งโด่อีกครั้ง
“งือ...อ๊ะ อ๊าส์...” เซฮุนเผลอครางอย่างลืมตัว มือที่จิกผมเพื่อทำร้ายร่างกายร่างสูงอยู่คลายออกเล็กน้อยแล้วเปลี่ยนเป็นอาการลูบวนอย่างเชื่องช้า เท้าที่เคยทำงานทุบตีลดความแรงลง ปากที่ด่าทออยู่เมื่อครู่เหลือแต่เสียงครางอย่างคนต้องการปลดปล่อย
เมื่อรับรู้ได้ว่าอีกคนกลับมาพร้อมแล้วจงอินก็เคลื่อนตัวกลับขึ้นมาข้างบน พร้อมกับซ้อนพับใต้ข้อเข่าคนข้างใต้ขึ้นมาด้วย พออยู่ในท่านี้แล้วการดิ้นหนีก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เซฮุนได้แต่ตัดใจคิดว่าคงต้องปล่อยให้มันเลยตามเลยไปอีกครั้ง สองแขนยกขึ้นคล้องคอร่างข้างบน ในเมื่อหนีไม่ได้อย่างน้อยก็ต้องทำให้พร้อมที่สุดเผื่อจะได้ลดความเจ็บลงได้บ้าง
...กลับไปกูจะฟิตหุ่น เอามาสู้กับมึง คนแพ้ตั้งเป้าไว้ในใจ...
ริมฝีปากหนายิ้มกริ่มกับอากัปกิริยาโอนอ่อนนั้นก่อนฉกลงมาประกบจูบแลกเปลี่ยนลิ้นอย่างเมามันแล้วแก่นกายอุ่นร้อนก็ค่อยๆ สอดเข้ามาอีกครั้ง เซฮุนสะบัดหัวไปทางด้านหลังกรีดร้องเสียงหลงพร้อมจิกนิ้วลงบนแผ่นหลังอีกฝ่ายเพื่อระบายความเจ็บปวด อารมณ์ความอยากหายไปเป็นครั้งที่สอง
“หยะ หยุดเถอะ ไม่ไหวแล้ว” เสียงแหบสั่นเครือร้องขอ
แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นการเดินหน้าเคลื่อนตัวเข้ามาต่อ ยิ่งชำแรกลึกเข้ามาเท่าไหร่ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเท่านั้น น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่เคยหลั่งออกมาง่ายๆ ก็ได้ไหลออกมา “ไอ้เชี่ย ไอ้สัด...อ๊าา ฮ้า...กูเจ็บ ออกไปนะ”
จงอินปล่อยให้เซฮุนด่าตัวเองต่อไปแล้วเลื่อนริมฝีปากลงมาทางกกหู ซอกคอ และแผ่นอก มือข้างหนึ่งละจากท่อนขาเรียวขาวมาช่วยรูดสร้างความสุขสม แต่ไม่ได้ผลอารมณ์ที่สลายไปแล้วไม่ยอมกลับมา กระนั้นคนกระทำก็ยังไม่ยอมหยุด ความคับแน่นปลุกให้เขาพลุ่งพล่านพร้อมที่จะปล่อย เด็กหนุ่มเริ่มขยับเอวเรียกเสียงกรีดร้องจากร่างข้างใต้
...แต่มันไม่ใช่เสียงกรีดร้องแห่งความสุข มันเป็นเสียงที่แสดงถึงความทรมานอย่างที่สุด…
“ไอ้เหี้ย ปล่อยกู กูเจ็บ ฮือ กูเจ็บ...ไอ้สัด”
เล็บขาวจิกแน่นเข้าไปในเนื้อหนาลึกเข้าไปอีก แต่ความหรรษาที่ได้รับทำให้จงอินไม่รับรู้ถึงมันยังคงกระแทกต่อไปจนถึงปลายทาง
“อ้า” เสียงครางทุ้มหนักลากยาวจากคนบังคับฝืนจนเสร็จกิจ
สายธารอุ่นร้อนฉีดพ่นเข้าสู่ช่องทางอันบอบช้ำ เซฮุนรับรู้แค่ว่ามันจบแล้ว แต่สติเขาแทบไม่เหลือ ไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้สึกตัวตื่นอีกครั้งก็เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาเตือนบอกเวลาเที่ยงคืน...แค่สองชั่วโมง...แต่เหมือนนานราวกับเป็นชาติ
หลังจากรู้สึกตัวเด็กหนุ่มทำได้แค่นอนนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นไปพักใหญ่ ความรู้สึกแย่สุดๆ ยังคงคั่งค้างอยู่ในร่างกาย ตราบเมื่อรู้สึกดีขึ้นจึงค่อยลุกไปเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่รอบห้อง การก้าวเดินแต่ละก้าวเป็นไปด้วยความยากลำบาก รับรู้ได้ถึงหยดน้ำกามไหลย้อยจากช่องทางไปตามโคนขาตกลงกระทบพื้น แต่เซฮุนไม่สนใจนึกแค่ว่าอยากออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดก็พอ
